ترسناک اما خواندنی

یادمان باشد بدست آوردن به معنی فراموش کردن نخواهد بود و ما تعهداتی داریم که اگر در این جهان صورت نگرفت پایبند آن باشیم .

در نظر خواهیم داشت روزی که عاشقانه ها یمان را عاشقانه گفتیم و روزی دیگر عهد بستیم بخاطر فرار از عاشقانه ها درد و رنج جدایی را به جان بخریم و همیشه در غم دوری نزدیکی هم باشیم چرا که بسیار دوریم هر چه قدر که نزدیک به هم هستیم .

و به یاد داریم که روزی از روزها خدایی بود و ما و اگر هم حرفی باشد حق الناسی نخواهد بود چرا که بخاطر بی مرامی بعضی ها آبرویی و حرفی مخفی نموند که حال احساس گناهی باشد . حق الله هم با خود اوست و در محضر او اگر گناهی بود پاسخگو و اگر نبود باز پاسخگو از زخم زبان ها  و تحقیرهای عاشقانه 

و عاشقانه ها را راز داری کرد و خواهد کرد حال اینکه هیچکس از رازهای خود او و دیگران خبردار نشد حتی زمانی که عاجزانه تحقیر شد اما دیگری نتنها راز داری نکرد بلکه گناهان و هزاران تهمت را نیز به دروغ چاشنی ساخت و تحویل دیگران داد طوری که از آسمانها اگر هزاران شب باران هم ببارد پاک نخواهد شد ابرویی که ریخته شد.

اما نگاه ما به حال از گذشته فاصله گرفت و این همان تقدیر است که رخ خواهد داد ومتاسفانه تغییر ناپذیر می نماید که فقط یک ضامن خواهد داشت و فقط یک تغییر .

اما اگر احساس حق الناسی باشد مرتبط با احساس خویش خواهد بود چرا که این احساس مقدس است اما بخشش بارها داده شده است و شرط این بخشش همان دوری تا ابد می باشد که پذیرنده غیر از احساس کننده است و رنج تا ابد برای شخص دیگری است که واقعا عاشق بود و هست و خواهد بود تا ایشان حکم به بخشش دادن و حق الناسی هم به سبب آن بر جای نمامد .

اما چند نکته دیگر.

توجه شما را به چند نکته جلب می نمائیم

1-اعتراف درمقابل بنده خداگناه نیست مگر آنکه سبب تحقیر و ذلت فرد گردد، مثلا انسانی مرتکب گناهی شده است به اشتباه خود پی برده است و به این اشتباه خود در نزد دیگران اعتراف می کند.
2-حقوق در منظر تربیت دینی بر دو قسم است 1-یا حق الله است 2-یا حق الناس، این قضایا هم حق الله است در صورتی که حقوق بندگان در آن دخیل نباشد در این صورت رضایت صاحب حق باید در نظر گرفته شود.
3-اینکه خداوند سبحان به یک طریقی می خواهد انسان را رها نکند و با او در ارتباط باشد و بنده اش به این نتیجه برسد که همه چیزش خداست.
4-اینکه این کار یک سری آثار پسندیده دارد ویک سری آثار غیر پسندیده
1-4آثار پسندیده آن این است که انسان به خطای خودش اعتراف می کند و از دیگران کمک میگیرد ودر صد جبران و رضایت بر می آید البته به شرط آنکه آن بنده که در نزد او اعتراف به خطا می کنیم راز دار باشد و راهنمائی خوب،
2-4آثار غیر پسندیده آن این است که در آینده ممکن است برای معترف در دسر ساز باشد واینکه بهترین راز دار خدا است و فقط حرف دلت را با او مطرح نما که ستار العیوب و بینا به حال بندگانش است.
البته اعتراف به گناه در واقع نوعی پشیمانی است و پشیمانی از گناه توبه است وبه فرمو ده امام باقر (ع) پشیمانی خود توبه است[1] وشخص ممکن است با اقرار به کار خود ندامت خود رانشان بدهد.و حرفش را میخواهد برای کسی بگوید که او را سرزنش نکند ودر واقع او را در راه رسیدن به هدفش یاری نماید.
اینها همه در مورد گناهی است که انسان پذیرفته باشد در مورد ازدواج گذشته و اینکه شخص مورد نظر احساس گناه می نماید به فرد خاصی می بایست خود را راضی کند که بطن کار انجام شده گناه بوده است یا نه اگر نه که ایراد گناه کار بودن منتفی ایست اما اگر بخاطر شرایط پیش آمده احساس گناه می نماید گرفتن حلالیت از شخص مورد نظر مورد ادعاست و رضایت او شرط است حال اینکه بواسطه این عمل انسان ایراداتی نماید از کاری که صورت گرفته و پنهان بوده و آشکار سازد وعیان به واقعیت نماید این خود یکی از بدترین گناهان می باشد
امام رضا (ع) : پنهان کننده کار خوب و نیک ( کردارش ) برابر هفتاد حسنه است ( هرچه کار نیک مخفیانه تر انجام شود حسنات و ثوابش بیشتر است ) ، و آشکار کننده کار بد مخذول است ( زیرا بر گناهی که می کند پافشاری و بی باکی می کند و در مقابل خدا غیوری می کند و برای دیگران تعریف می کند )، و پنهان کننده کار بد آمرزیده است ( این سخن دلالت بر این دارد که اگر کسی هم گناهی انجام داد برای کسی تعریف نکند و توبه واقعی کند ). اصول کافی جلد ۴ صفحه
شرح :مجلسى (ره ) گوید: فاش کننده گناه از نظر بى باکى نسبت بشرع مقدس و بى شرمى مخذول است و توفیق از او گرفته شود، و پنهان کننده آن از نظر شرمى که دارد آمرزیده شود نه از جهت نفاق و دو روئى ، و این خبر دلالت دارد که پنهان داشتن طاعات بهتر از آشکار نمودن آن است چون از ریاء و سمعه دور است.